Ερωτήσεις από το κοινό

Γ. Καϊμάκης

ΣΤΟΙΧΕΙα τεκμηριου

ΤΙΤΛΟΣ:

Αναγν. Κωδικοσ:

aga_tape_T143_06

Ημερομηνία:

3 Ιουνίου 1986

ΔΙΑΡΚΕΙΑ:

7’57”

ΤΟΠΟΣ:

Πανεπιστήμιο Κρήτης, Ρέθυμνο

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ:

–

ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Γ. Καϊμάκης

ΓΛΩΣΣΑ:

Ελληνικά

ΑΔΕΙΑ:

ΤΥΠΟΣ ΠΡΩΤΟΤ. ΑΡΧΕΙΟΥ:

ΤΑΡΕ

ΘΕΣΗ ΠΡΩΤΟΤ. ΑΡΧΕΙΟΥ:

Εργαστήριο ΘΕΚΙΜΣ

ΤΥΠΟΣ:

Εκδήλωση

Απομαγνητοφώνηση Καϊμάκης: «Όσοι από εσάς έχουν καμιά ερώτηση είμαι στη διάθεσή σας και δημοσίως και ιδιωτικώς» Κοινό: «Αναρωτιέμαι αν γι’ αυτό το Gemshorn υπάρχει καμιά αρχαία μαρτυρία. Ξέρετε μήπως αν το παίζανε στην Αρχαία Ελλάδα;» Καϊμάκης: «Δεν ξέρω αλλά…» Κοινό: «Πώς είναι το όνομά του στα ελληνικά;» Καϊμάκης: «Κέρας, κέρατο, δηλαδή υπήρχε κάτι επειδή ο τρόπος παιξίματος, ο τρόπος που βγάζει τον ήχο είναι σαν αυτό του σουραυλιού, πολύ πιθανόν να υπήρχε, δεν έχουμε μαρτυρία, δηλαδή δεν ξέρω, αλλά και το κέρας ας πούμε που υπάρχει σαν όνομα και αρχαιοελληνικό αλλά και σαν όργανο, αν ήτανε αυτό ή αν ήτανε το όργανο που παίζαν σαν τρομπέτα δηλαδή αντίθετα, ή αν ήταν και τα δύο. Δηλαδή και σαν όργανο που το παίζανε σαν κυνηγετικό όργανο που φυσάει κανείς όταν κόβει εδώ το κέρατο και το παίζει σαν τρομπέτα, μπορεί όμως και να ήτανε και το όργανο που έχει εδώ αυτό το παραθυράκι και που βγάζει τη σχισμή […] υπάρχουν βέβαια μαρτυρίες για τους διάφορους αυλούς, για τους μονοκάλαμους αυλούς ας πούμε, για τη σύριγγα, πολυκάλαμοι αυλοί και πολύ πιθανόν οι μονοκάλαμοι αυλοί επειδή υπάρχουν περιγραφές, πολύ πιθανόν να ήτανε αυτό το νάυ (σ.σ. νέυ) το οποίο, αυτό το όργανο που σας έπαιξα προηγουμένως. Από αυτό το όργανο υπάρχουν απεικονίσεις Αιγυπτιακές, που εκείνη, δεν ξέρω αν είναι γνωστή μια απεικόνιση όπου υπάρχουν τρεις γυναικείες μορφές που παίζουνε όργανα. Η μία παίζει άρπα, η άλλη παίζει μια παίζει ένα όργανο με μακρύ λαιμό, κάτι παρόμοιο με τον ταμπουρά και η μια ή δύο παίζουν ένα λοξό όργανο. Πολύ πιθανόν να ήταν αυτό το όργανο.» Κοινό: «Στο κυκλαδικό εδώλιο τι παίζεται αυτό το πράγμα;» Καϊμάκης: «Εκείνο το διπλό ήταν αυτά που σας είπα προηγουμένως τα δύο καλάμια που βάζουνε εδώ και μπορούσαν να παίξουνε διφωνίες, δηλαδή αυτά τα δύο καλάμια που σας έδειξα προηγουμένως, εδώ είναι τρία βέβαια, αλλά […] είναι δύο αυλοί που έχουνε τρύπες κι έτσι μπορεί να παίξει κανείς μια διφωνία. Ακόμη υπάρχει κι ένα αγαλματίδιο το οποίο χρονολογείται μου φαίνεται γύρω στο 3000 όπου αναγνωρίζουνε ένα τρίτο αυλό και που λένε ότι πολύ πιθανόν να υπήρχε αυτή η μορφή οργάνου από πολύ παλιά, οπότε αυτό το όργανο είναι κατά τη γνώμη της επιστήμης ο αρχαίος ελληνικός αυλός. Γι’ αυτό είναι παρεξήγηση όταν νομίζει κανείς ότι η αρχαία ελληνική μουσική ήτανε μονοφωνική ή ότι οι αυλοί των αρχαίων Ελλήνων ήτανε όργανα σαν αυτά (παίζει φλάουτο με ράμφος). Αυτό είναι παρεξήγηση μεγάλη. Οι αυλοί δεν ήτανε φλογέρες ούτε ήτανε φλάουτα. Γι’ αυτό και πιστεύανε ότι έχουνε μέσα τους το πνεύμα του Διόνυσου. Διότι αυτό το όργανο είναι αυλός άλλος, ενώ αυτό έχει πιο, όπως σας έπαιξα και το πρώτο αυτό το Αιγυπτιακό, είναι πιο ζωντανός πιο δυνατός ήχος και γι’ αυτό ξέρετε υπάρχει κι ένας μύθος που δε σας τον είπα, για τον αυλό. Λέγεται ότι η Αθηνά ήταν η εφευρέτρια του αυλού κι αυτή τον έπαιζε όσο δεν είχε δει το πρόσωπό της στον καθρέφτη ή στη λίμνη και μια φορά εκεί που έπαιζε είδε το πρόσωπό της στη λίμνη και τρόμαξε η καημένη επειδή φουσκώνανε τα μάγουλά της την έκαναν άσχημη και τότε πέταξε τον αυλό και τον βρήκε ο Μαρσύας και ο Μαρσύας τον έπαιξε πάρα πολύ κι έγινε πολύ καλός αυλητής, τόσο που υπερηφανεύτηκε να διαγωνιστεί με τον Απόλλωνα και φυσικά ποιος θα κέρδιζε από αυτή τη διαμάχη; Κέρδισε ο Απόλλωνας με τη λύρα του και διέταξε να τον γδάρουν το Μαρσύα και να τον φάνε τα άγρια πουλιά. Έτσι κι έγινε. Αυτός ο μύθος συμβολίζει τη νίκη του Απολλώνιου πνεύματος στο Διονυσιακό πνεύμα το οποίο αντιπροσωπεύονταν από τον αυλό. Και γι’ αυτό ο αυλός δε μπορεί να ήταν ένα ήσυχο όργανο. Ήταν ένα Διονυσιακό όργανο με το οποίο μπορεί κανείς να έρθει σε έκσταση και που σίγουρα αν φανταστείτε ότι αυτά τα όργανα παίζονται και με τη συνοδεία των κρουστών και σήμερα ακόμη μπορείτε να φανταστείτε πώς μπορεί να επηρεάσει τον άνθρωπο. Φανταστείτε να ακούτε πολλά όργανα μαζί με τη συνοδεία πνευστών.» Κοινό: «Μπορείτε να μας παίξετε;» Καϊμάκης: «Αυτά θέλουνε κούρδισμα και το κούρδισμά τους όπως και η γκάιντα είναι μια δύσκολη ιστορία.»