Ομιλία
Ε. Ασημακόπουλος
ΣΤΟΙΧΕΙα τεκμηριου
ΤΙΤΛΟΣ:
Ομιλία
Αναγν. Κωδικοσ:
aga_tape_T332_10
Ημερομηνία:
3 Ιουνίου 1986
ΔΙΑΡΚΕΙΑ:
04’40”
ΤΟΠΟΣ:
Αίθουσα 3
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ:
–
ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Ε. Ασημακόπουλος
ΓΛΩΣΣΑ:
Ελληνικά
ΑΔΕΙΑ:
cc
ΤΥΠΟΣ ΠΡΩΤΟΤ. ΑΡΧΕΙΟΥ:
ΤΑΡΕ
ΘΕΣΗ ΠΡΩΤΟΤ. ΑΡΧΕΙΟΥ:
Εργαστήριο ΘΕΚΙΜΣ
ΤΥΠΟΣ:
Εκδήλωση
Σχόλια Ομιλία και αλλαγή σειράς προγράμματος
Απομαγνητοφώνηση Ασημακόπουλος: «Δεν ξέρω πόσο σας έχει κουράσει αυτή η μουσική του 17ου αιώνα. Φυσικά για την αφομοιώσει κανείς να την απολαύσει πρέπει να υπάρχει κάποια προεργασία. Έτσι ένα ξαφνικό άκουσμα αυτής της μουσικής δε μου φαίνεται ότι αποτελεί μια μουσική απόλαυση. Το λέω αυτό γιατί πάντοτε πίσω από αυτή την τέχνη υπάρχει κάτι πολύ βαθύτερο από ένα απλό άκουσμα. Όπως για μια θεατρική παράσταση του Shakespeare πρέπει να ξέρει κανείς […] [έτσι και στη μουσική] που δεν υπάρχει τίποτα άμεσο, δεν υπάρχει ο λόγος […] Εδώ στη μουσική ακούτε κάτι που εσείς δεν έχετε καμία σχέση, εσείς έχετε ορισμένα ακούσματα, η μουσική είναι ακουστική συνήθεια, ξαφνικά ακούτε κάτι διαφορετικό και ξέρω ότι η αφομοίωση είναι πολύ δύσκολη. Οι Γιαπωνέζοι φέρ’ ειπείν που έχουν τελείως διαφορετική παράδοση στη μουσική, έχουν άλλο είδος δομής, φόρμας μουσικής, όταν ξαφνικά ακούσουνε.. ένας Γιαπωνέζος παραδοσιακός, όχι εκπολιτισμένος ας πούμε, που ξέρει, ακούει δυτικοευρωπαϊκή μουσική, ένας Γιαπωνέζος που έχει συνηθίσει ένα άλλο είδος, φυσικά το δικό μας, αυτής της μουσικής πιθανόν να του φανεί περίεργο. Όπως κι εμείς όταν ακούμε αυτή την ανατολίτικη μουσική, κινέζικη, γιαπωνέζικη, ίσως δε μας λέει τίποτα. Τα λέω όλα αυτά, ίσως θα πρέπει να αλλάξουμε ύφος, να παίξουμε αντί για το Handel τώρα να παίξουμε του Κυριάκου του Τζωρτζινάκη και ίσως αν χρειαστεί να σας παίξουμε το Handel μετά. Ο Κυριάκος Τζωρτζινάκης, είναι ένας νέος Έλληνας συνθέτης, την ξέρει την κιθάρα, έχει γράψει για την κιθάρα αρκετά έργα και μας έχει αφιερώσει αυτή τη σουίτα, μια σειρά από πέντε χορούς, βασισμένους σε ελληνικούς ρυθμούς και χρώματα σε ένα μουσικό στυλ ελληνικό. Αυτό είναι γραμμένο όπως θα το ακούσετε τώρα για δύο κιθάρες. Η κιθάρα παρουσιάζει μια ποικιλία από ηχοχρώματα. Παίζεται με τα δάχτυλα, κάποτε χρησιμοποιούσαν την πένα. Είχαν αυτή την ιταλική σχολή που ήταν με την πένα. Βέβαια η πένα το υποβάθμιζε πάρα πολύ το όργανο, είχε καταλήξει να γίνει όργανο συνοδείας […]»
