Συνέντευξη με τον λυράρη Μιχάλη Μελαμπιώτη

Γιώργος Αμαργιανάκης (ομιλία), Μιχάλης Μελαμπιώτης (ομιλία)

ΣΤΟΙΧΕΙα τεκμηριου

ΤΙΤΛΟΣ:

Αναγν. Κωδικοσ:

aga_tape_T076_01

Ημερομηνία:

3 Ιουνίου 1986

ΔΙΑΡΚΕΙΑ:

13’17”

ΤΟΠΟΣ:

Στούντιο ηχογραφήσεων Πανεπιστημίου Κρήτης

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ:

Παραδοσιακή μουσική της Κρήτης

ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Γιώργος Αμαργιανάκης (ομιλία), Μιχάλης Μελαμπιώτης (ομιλία)

ΓΛΩΣΣΑ:

Ελληνικά

ΑΔΕΙΑ:

ΤΥΠΟΣ ΠΡΩΤΟΤ. ΑΡΧΕΙΟΥ:

ΤΑΡΕ

ΘΕΣΗ ΠΡΩΤΟΤ. ΑΡΧΕΙΟΥ:

Εργαστήριο ΘΕΚΙΜΣ

ΤΥΠΟΣ:

Ηχογράφηση

Συνέντευξη του Γιώργου Αμαργιανάκη με τον λυράρη Μιχάλη Μελαμπιώτη (Αστυράκι Μαλεβιζίου) στις 10 Δεκεμβρίου 1985.

Απομαγνητοφώνηση:

– Γιώργος Αμαργιανάκης: Ηχογράφηση στο Ρέθυμνο στις δέκα Δεκεμβρίου 1985. Παίζουν λύρα ο Μελαμπιώτης Μιχάλης του Σταύρου τριάντα εννιά χρόνων από τ’ Aστυράκι Μαλεβιζίου, και συνοδεύουν στο λαούτο ο Χατζιδάκης Γιώργης του Ανδρέα πενήντα χρόνων από το Σπήλι και ο γιός του Χατζιδάκης Ανδρέας του Γεωργίου είκοσι δύο χρόνων επίσης από το Σπήλι. Κύριε Μελαμπιώτη είστε από το Αστυράκι Μαλεβιζίου;

– Μιχάλης Μελαμπιώτης: Ναι.

– Γ.Α.: Πού ακριβώς είναι αυτό το χωριό;

– Μ.Μ.: Είναι κοντά στα Ανώγεια μεταξύ Ανώγεια Γωνιές και Αηδονοχώρι.

– Γ.Α.: Πόσα χρόνια ζήσατε εκεί στο Αστυράκι;

– Μ.Μ.: Στο Αστυράκι έζησα μέχρι α.. (δεκατεσσάρω) δώδεκα χρονών περίπου και μετά πήγαμε στο Ηράκλειο και μείναμε μόνιμα μες στο Ηράκλειο.

– Γ.Α.: Μέχρι πότε;

– Μ.Μ.: Μέχρι που ήμουνα δέκα έξι χρονών. Από δέκα έξι χρονών έφυγα στο εξωτερικό.

– Γ.Α.: Δηλαδή πού ακριβώς;

– Μ.Μ.: Κατ’ αρχή, εταξίδευα για μερικά χρόνια… όπου είχα μαζί μου και τη λύρα οπωσδήποτε και μετά εγκαταστάθηκα στην Αυστραλία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια περίπου.

– Γ.Α.: Ναι. Τη λύρα πότε άρχισες να τη μαθαίνεις;

– Μ.Μ.: Απ’ το δημοτικό σχολείο.

– Γ.Α.: Από όταν ήσουνα δηλαδή στο Αστυράκι.

– Μ.Μ.: Στο Αστυράκι.

– Γ.Α.: Και τη μάθαινες μόνος σου;

– Μ.Μ.: Ναι, έπαιζε ο αδερφός μου και έπαιρνα του αδερφού μου τη λύρα καμιά φορά και μάθαινα κι εγώ λίγο εκεί πέρα… κι έτσι συνέχισα και μετά πήρα δική μου και πήρα τα πρώτα βήματα.

– Γ.Α.: Ο αδερφός σου από πού έμαθε;

– Μ.Μ.: Ε, αυτός κι αυτός μόνος του είχε… μόνος.

– Γ.Α.: Έπαιζε ο πατέρας;

– Μ.Μ.: Όχι ο πατέρας μου όχι.

– Γ.Α.: Κανείς άλλος από την οικογένεια;

– Μ.Μ.: Όχι κανείς άλλος από την οικογένεια.

– Γ.Α.: Έτσι, ο αδερφός σου έμαθε και κατόπιν από τον αδερφό σου έμαθες.

– Μ.Μ.: Ναι, ναι..

– Γ.Α.: Ναι.. και αυτά που παίζετε, ας πούμε, ποιά παράδοση ε αντιπροσωπεύουν; Είναι αυτά που λέμε η μουσική των Ανωγείων, εκεί της περιοχής των Ανωγείων;

– Μ.Μ.: Νομίζω ότι πιο πολύ εμείς από το Ηράκλειο παίζομε άλλο… πώς να το πούμε.. άλλο στυλ.

– Γ.Α.: Ναι…

– Μ.Μ.: Ε.. που εδώ πέρα στα Χανιά ….. έχει διαφορά, από ότι καταλαβαίνω. Τώρα εγώ λείπω και πολλά χρόνια εδώ στο εξωτερικό και … ε.. αλλά αυτά που έχομε στο Ηράκλειο εμείς νομίζω έχουνε διαφορά από αυτούς που είναι στη Κίσσαμο ή από αυτούς που είναι στην άλλη μεριά της Κρήτης.

– Γ.Α.: Ναι, οπωσδήποτε έχουνε διαφορά… Ε.. Αυτούς τους σκοπούς που παίζεις, όσους ξέρεις; Ακουστικά από πού τους έμαθες; Δηλαδή μόνο από τον αδερφό σου, ότι θυμάσαι από κει που έπαιζε ο αδερφός σου;

– Μ.Μ.: Α.. απ’ αυτά που ας πούμε ακούμε από τις εκδηλώσεις, απού άκουγα πάντα ας πούμε και.. κάπου κάπου προσθέτω κι εγώ κάτι, ας πούμε, ότι μου κατέβει, πως το λένε, στη κεφαλή… και με αυτό και τα παίζομε.

– Γ.Α.: Χρησιμοποιείς δίσκους ή κασέτες ξέρω ’γω από άλλους;

– Μ.Μ.: Ε, απ’ ότι ακούμε… εγώ για πάρτη μου παίζω ας πούμε από όλα, δε…. παίζω μονάχα ένα, ότι ότι χρειαστεί στην εκδήλωση, ας πούμε.

– Γ.Α.: Δηλαδή όταν παίζεις, ας πούμε ένα συρτό χορό…

– Μ.Μ.: Ναι μπορεί να παίξω συρτό και από το δικό μας του Ηρακλείου που είναι …. σιγανός και χανιώτικος συρτός και που έχει διαφορά.

– Γ.Α.: Αυτά πώς τα έμαθες; Πως μπορείς να κάνεις τη διάκριση και να πεις αυτό είναι χανιώτικο, αυτό είναι ρεθεμνιώτικο, αυτό είναι ηρακλειώτικο.

– Μ.Μ.: Ακούγοντας, ας πούμε, ακούγοντας από … παίζοντας τα πρώτα, που παίζανε βιολί στα Χανιά, ας πούμε και άκουγα από βιολάδες πως παίζανε διάφορους σκοπούς… που είχανε μεγάλη διαφορά απ’ τη λύρα κι έτσι είχα πάρει μια ιδέα. Τώρα στο εξωτερικό και γω ακούω και κάποιους δίσκους…

– Γ.Α.: Ναι αλλά μου πες ότι έφυγες δεκαέξι χρονών στα καράβια, πότε πρόλαβες και τα ’μαθες αυτά;

– Μ.Μ.: Ε, ναι αλλά… τότε ας πούμε, γινότανε… πηγαίναμε στους γάμους συχνά και ακούγαμε κάπου κάπου τι περίπου παιζότανε εκεί πέρα. Ε, μετά στο εξωτερικό κι εμείς έχουμε άλλη επαφή με τη Κρήτη μέσω τηλεοράσεως και μέσω ας πούμε δίσκων και αυτά.

– Γ.Α.: Ναι.

– Μ.Μ.: Οπωσδήποτε βέβαια από τους δίσκους πιο πολύ έχω πάρει παρά…

– Γ.Α.: Ναι.

– Μ.Μ.: Ναι.

– Γ.Α.: Έρχονται καλλιτέχνες; Σε ποιο μέρος ακριβώς της Αυστραλίας είσαι τώρα;

– Μ.Μ.: Στη Μελβούρνη… στη Μελβούρνη.

– Γ.Α.: Έρχονται καλλιτέχνες απ΄ την Ελλάδα που παίζουνε εκεί, λυράρηδες Κρητικοί;

– Μ.Μ.: Συχνά.

– Γ.Α.: Ποιοί έχουν έρθει μέχρι τώρα; Ποιούς θυμάσαι;

– Μ.Μ.: Έχουν έρθει από ότι θυμάμαι, έχει έρθει ο Μελεσσανάκης, ο Τσαφαντάκης, ο Σκορδαλός, ο Σωπασής, έχουν έρθει οπωσδήποτε και ο κύριος Μουντάκης έχει έρθει νομίζω δύο φορές και πολλοί άλλοι που δε μπορώ να τους θυμάμαι όλους αλλά έχουν έρθει αρκετοί, σχεδόν κάθε χρόνο έρχεται από ένα συγκρότημα. Και από αυτά τα συγκροτήματα οπωσδήποτε παίρνω κι εγώ κάτι ας πούμε, μια ιδέα του ας πούμε τι κίνηση υπάρχει, πώς να πω, ετσι… κρητική… κίνηση της κρητικής μουσικής.

– Γ.Α.: Ε.. σε ποιο μέρος ακριβώς της Αυστραλίας είστε;

– Μ.Μ.: Στη Μελβούρνη.

– Γ.Α.: Στη Μελβούρνη. Έχει πολλούς Έλληνες εκεί;

– Μ.Μ.: Έχει πάρα πολλούς Έλληνες και Κρητικούς πέντ’ έξι χιλιάδες νομίζω.

– Γ.Α.: Πέντ’ έξι χιλιάδες Κρητικούς μόνο; Η Μελβούρνη; Μόνο η Μελβούρνη.

– Μ.Μ.: Έχουμε αρκετούς συλλόγους κρητικούς, νομίζω πέντ’ έξι.

– Γ.Α.: Αυτό σημαίνει ότι η κρητική μουσική πρέπει να έχει έντονη ζήτηση.

– Μ.Μ.: Ναι έτσι αλλά δεν έχουμε… είμαι νομίζω από τους μοναδικούς που υπάρχουν εκεί πέρα.

– Γ.Α.: Δεν υπάρχει άλλος λυράρης;

– Μ.Μ.: Στην Αυστραλία… και για αυτό προσπαθώ να δώσω ότι είναι το δυνατόν περισσότερο, για εκεί.

– Γ.Α.: Ναι. Υπάρχει και λαουτιέρης που σε συνοδεύει εκεί;

– Μ.Μ.: Ναι πως, υπάρχουν λαουτιέρηδες… φυσικά δεν είναι ας πούμε όπως εδώ, όπως κι εδώ βέβαια αλλά ότι υπάρχει εκεί πέρα, προσπαθούμε να κρατάμε τους Κρητικούς λίγο πιο κοντά στο κρητικό έθιμο.

– Γ.Α.: Ναι. Ε.. τι παίζετε συνήθως εκεί στην Αυστραλία;

– Μ.Μ.: Εκεί παίζουμε παντού. Σε.. σε εκδηλώσεις που γίνονται, όπως είναι οι Αυστραλέζικες εκδηλώσεις που γίνονται από όλα τα κράτη πολλές φορές, κρητικές εκδηλώσεις μετά από συλλόγους δικού μας, για τη Μάχη της Κρήτης που γίνεται κάθε χρόνο και κάθε σχεδόν κάθε μήνα που γίνονται ε… εκδηλώσεις από τους συλλόγους.

– Γ.Α.: Είδος ας πούμε, χοροεσπερίδες που λένε;

– Μ.Μ.: Χοροεσπερίδες τέτοια.

– Γ.Α.: Σε γάμους, βαφτίσεις τέτοια πράγματα…

– Μ.Μ.: Ναι σε όλα ναι.

– Γ.Α.: Συνηθίζετε να τηρείτε τα έθιμα…;

– Μ.Μ.: Μπορώ να σας πω ακόμα λίγο περισσότερο από ότι τα τηρείτε εσείς εδώ!

– Γ.Α.: Ναι… Δηλαδή σε ένα γάμο ας πούμε τι τι τραγουδάτε; Τι παίζετε και τι τραγουδάτε;

– Μ.Μ.: Ότι τραγουδιόταν εδώ πέρα, τα τραγούδια της νύφης, μετά οι χοροί κανονικά όπως κι εδώ πέρα, με τη διαφορά που εμείς εκεί ακόμα συνεχίζομε και κάνομε τις καντάδες ξενυχτάμε τη νύχτα, πάμε και κοιμάσαι για παράδειγμα και ερχόμαστε στη πόρτα και σου παίζομε και σε ξυπνάμε… τα οποία εδώ πέρα έχουν εξαλείψει, εμείς τα συνεχίζουμε.

– Γ.Α.: Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Και δε διαμαρτύρονται οι άλλοι που δεν είναι Κρητικοί, που δεν είναι Έλληνες ότι κατά κάποιο τρόπο τους ενοχλείτε;

– Μ.Μ.: Όχι δεν έχομε τύχει σε τέτοια, να μας πει κανείς πως ενοχλήσαμε.

– Γ.Α.: Ναι και αυτοί οι υπόλοιποι, καλά τέλος πάντων εσείς είστε καλλιτέχνης και φροντίζεις να μαθαίνεις αυτά τα πράγματα και να τα παίζεις και να τα τραγουδάς. Οι υπόλοιποι που ζούνε χρόνια στην Αυστραλία, που έχουν ξεκόψει κατά κάποιο τρόπο από την ιδιαίτερη πατρίδα, πού τα μαθαίνουνε; Αυτά τα τραγούδια της νύφης που είπες, ή και άλλα τραγούδια που τραγουδάνε σε τέτοιες περιπτώσεις.

– Μ.Μ.: Οπωσδήποτε οι πολύ παλιοί, τα παιδιά τους παράδειγμα δεν έχουν τόσο μέσα τους τη κρητική μουσική και τα έθιμα αλλά όσο να ’ναι ζούνε κι ακούνε από τους πατεράδες ας πούμε που παραδίδουνε το ας πούμε τα έθιμα αυτά στα παιδιά και όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως ξέρουνε τους κρητικούς χορούς και χορεύουνε… και από όσους ξέρουν και χορεύουνε έχουνε την αυτή τη, θέλουνε να είναι μέσα στο πρόγραμμα παραδείγματος….

– Γ.Α.: Ξέρουν και τα τραγούδια ή μόνο χορεύουνε;

– Μ.Μ.: Και χορεύουνε και ορισμένα τραγούδια.

– Γ.Α.: Δηλαδή, ας πούμε τα τραγούδια της νύφης που ανέφερες προηγουμένως, τραγουδάνε και νέες κοπέλες;

– Μ.Μ.: Όι, νέες κοπέλες, οπωσδήποτε νέα παιδιά που είναι αυτό γεννημένα εκεί πέρα, οπωσδήποτε δεν έχουν σχέση αυτή, αλλά είμαστε πάρα πολλοί που είμαστε ας πούμε γεννηθήκαμε εδώ πέρα ή, μάθαμε από το πατέρα μας παράδειγμα…

– Γ.Α.: Νομίζεις ότι τα παιδιά αυτά τα καινούρια τα Αυστραλογεννημένα όπως είπες χαρακτηριστικά… αυτά σιγά σιγά θα ξεχάσουν αυτή τη παράδοση;

– Μ.Μ.: Έ, αν υπάρχει κάποια επικοινωνία με από εδώ πέρα με τη χώρα που δε μας εβοηθάει πολύ ας πούμε παράδειγμα από’ δω ας το πούμε η κυβέρνηση από εδώ μας φέρνει υλικό και όλα αυτά… εάν υπήρχε αυτή η επικοινωνία πιθανόν να είχαμε μια επιτυχία ας πούμε κατά ένα 40-60 τοις εκατό ας πούμε να έχουμε πιο κοντά τους… τα παιδιά αυτά.

– Γ.Α.: Αυτά τα παιδιά ξέρουνε καλά ελληνικά ή συμβαίνει όπως στην Αμερική αυτά που είναι Αμερικανογεννημένα; Ή όταν περάσουν δύο γενιές τα ξεχνάνε τα ελληνικά τους και μιλάνε μόνο αγγλικά; Συμβαίνει το ίδιο και στην Αυστραλία;

– Μ.Μ.: Όχι να σας πω, αυτό μπορεί να συμβαίνει ένα 5 τοις εκατό όλα τα περισσότερα τα παιδιά τα στέλνομε στα ελληνικά σχολεία και μαθαίνουν όλους τους χορούς, και τους κρητικούς χορούς και τους ελληνικούς, όλους τους χορούς… κι έτσι τα παιδιά μαθαίνουν και τη γλώσσα οπωσδήποτε και τα έχουμε πιο κοντά και για αυτό στέλνουμε τα παιδιά μας και μπορώ να σου πω είναι πιο κοντά σε μας τώρα όπως ήτανε παλιά εδώ πέρα, από ότι είναι εδώ.

– Γ.Α.: Ναι.

– Μ.Μ.: Εκεί πέρα είναι…

– Γ.Α.: Όσον αφορά στη λύρα, δεν ενδιαφέρθηκε κανείς άλλος, έτσι να μάθει λύρα απ’ τα παιδιά αυτά;

– Μ.Μ.: Ναι προσπαθούνε, είναι αρκετά παιδιά που προσπαθούν να μάθουνε εκεί πέρα λύρα αλλά βλέπετε είναι άλλο όταν ζεις μες τη Κρήτη και εκεί πέρα δεν είναι τόσο εύκολο…

– Γ.Α.: Ναι…

– Μ.Μ.: Για να μάθεις ας πούμε…

– Γ.Α.: Υπάρχουν κάποια παιδιά που έχουν έτσι κάποια ελπίδα ότι μπορεί να προοδεύσουν;

– Μ.Μ.: Ναι πώς! Έχουμε κι εκεί όργανα από ’δω πέρα και προσπαθούν να μάθουν.

– Γ.Α.: Και αυτά τα τραγούδια που ηχογραφήσαμε σήμερα, είπες ότι τα θέλεις, εκτός απ’ ότι να μας τα αφήσεις και εδώ και να έχουμε ένα δείγμα δικό σου, ότι τα θέλεις να τα χρησιμοποιήσεις για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό στην Αυστραλία.

– Μ.Μ.: Ναι αυτά οπωσδήποτε θα βγούνε… μπορεί να τα γράψω σε κασέτες για παράδειγμα και να τα δώσω ας πούμε ή στους συλλόγους που μαθαίνουνε παιδιά και χορεύουνε, για να τα παίξουνε σε ένα χορό τα παιδιά αυτά που θα χορέψουνε, όταν ακούνε την ίδια μουσική που θα τους παίξουνε στο χορό ας πούμε, κάνουνε καλύτερο το πρόγραμμα τους, χορεύουνε καλύτερα.

– Γ.Α.: Ε, οπωσδήποτε θα είναι πιο εύκολο για σένα για να μη κάθεσαι να παίζεις συνέχεια, έτσι δεν είναι;

– Μ.Μ.: Είναι κι αυτό από μια μεριά αυτό!

– Γ.Α.: Αλλά, ένα άλλο που ήθελα να σε ρωτήσω σχετικά με αυτό, γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις έχεις χρησιμοποιήσει ας πούμε δίσκους; Λέω για παράδειγμα του Μουντάκη ή ξέρω ‘γώ άλλων λυράρηδων που να θα πρέπει να γράψεις εσύ ο ίδιος; Είναι κατά τη γνώμη σου το ίδιο;

– Μ.Μ.: Ναι αυτό γίνεται τώρα ότι από τη στιγμή που παίζω εγώ εκεί, όταν τα παιδιά μάθουνε με ένα δίσκο για παράδειγμα του Μουντάκη, μετά θα παίξω εγώ να χορέψουνε, τα χάνουνε στο χορό διότι βέβαια είναι τα ίδια βήματα, ως και ο χρόνος είναι ο ίδιος αλλά τα παιδιά εκεί πέρα δε χορεύουνε με το αυτί, χορεύουνε σα το… πώς να σας πω…

– Γ.Α.: Το συνδυάζουνε και με τη μουσική.

– Μ.Μ.: Και έχει μεγάλη διαφορά για αυτά τα παιδιά. Εγώ τώρα όποιο σκοπό και να μου παίξεις … ο χρόνος θα είναι ο ίδιος για το χορό, ενώ τα παιδιά αυτά άμα μάθουνε σε διαφορετικά γυρίσματα δε μπορούνε να το χορέψουνε. Δηλαδή αν βάλεις ένα δίσκο για παράδειγμα του Σκορδαλού να τ’ ακούσουνε και μετά βάλεις του Μουντάκη πάλι θα δεις διαφορά με τα παιδιά αυτά που είναι γεννημένα εκεί πέρα, δε μιλάμε για τους Κρητικούς που έχουνε γεννηθεί εδώ πέρα και με το που θ’ ακούσουνε τη λύρα μπαίνομε στο, ξέρομε τι…

– Γ.Α.: Ναι σωστά. Στο Αστυράκι είπες ότι έζησες μέχρι ποια ηλικία;

– Μ.Μ.: Περίπου δεκατεσσάρων χρονών.

– Γ.Α.: Μέχρι δεκατεσσάρων χρονών. Ποιοί παίζαν τότε εκεί; Οι καλοί λυράρηδες που είχαν τότε, ποιους θυμάσαι;

– Μ.Μ.: Τότε θυμάμαι ένα που τον ελέγανε Μιχάλη Γιαντάτος.

– Γ.Α.: Πώς;

– Μ.Μ.: Μιχάλης Γιαντάτος.

– Γ.Α.: Γιαντάτος.

– Μ.Μ.: Δεν ήτανε βέβαια από το Αστυράκι αλλά αυτός θυμάμαι οτι ήταν ο καλός.

– Γ.Α.: Ζούσε στο Αστυράκι όμως;

– Μ.Μ.: Ζούσε στο διπλανό χωριό.

– Γ.Α.: Και λέγεται;

– Μ.Μ.: Αηδονοχώρι. Κι ήταν απ’ τους καλύτερους που θυμάμαι, τότε, πολύ καλοί λυράρηδες.

– Γ.Α.: Εκεί στη περιοχή σας έπαιζαν πάντοτε λύρα; Ή έπαιζαν και βιολί;

– Μ.Μ.: Όχι μόνο λύρα.

– Γ.Α.: Μόνο λύρα. Και συνόδευε τη λύρα, μιλάω τώρα για τα παιδικά σου χρόνια…

– Μ.Μ.: Ένα λαγούτο.

– Γ.Α.: Ένα λαγούτο. Δεν υπήρχε άλλο όργανο που να συνοδεύει, μαντολίνο ας πούμε;

– Μ.Μ.: Ε ναι είχαμε και το μαντολίνο τότε αλλά σπάνια θα βάζαμε μαντολίνο.

– Γ.Α.: Ναι.

– Μ.Μ.: Συνήθως το λαγούτο μονάχα κι η λύρα.

– Γ.Α.: Ε.. συρτό χόρευαν; Έπαιζαν συρτό και χόρευαν;

– Μ.Μ.: Όχι.

– Γ.Α.: Ποιος είναι ας πούμε ο κατεξοχήν χορός εκεί της περιοχής;

– Μ.Μ.: Μαλεβιζιώτης.

– Γ.Α.: Μαλεβιζιώτης.

– Μ.Μ.: Μαλεβιζιώτη είχαμε πιο ας πούμε, ως πρώτο χορό στη περιφέρεια εκεί πέρα.

– Γ.Α.: Ναι… μου έκανε εντύπωση όπως άκουσα προηγουμένως ότι κάποιες κοντυλιές έχουνε επίδραση από τα Ανώγεια, δηλαδή όπως συνηθίζουν να παίζουνε οι Ανωγειανοί.

– Μ.Μ.: Ναι.

– Γ.Α.: Είναι αλήθεια αυτό ή…;

– Μ.Μ.: Ναι ….. από μας, ναι μας εβολεύουν αυτές οι κοντυλιές καλύτερα …. στο πεντοζάλι που λέμε. Είναι λίγο διαφορετικές στη Σητεία ή από δω μεριά πάλι έχομε άλλο παίξιμο…

– Γ.Α.: Ναι.