Seeräuber-Jenny (Pirate Jenny) (1928)
Έλλη Πασπαλά (τραγούδι), Γιώργος Κουρουπός (πιάνο)
ΣΤΟΙΧΕΙα τεκμηριου
ΤΙΤΛΟΣ:
Seeräuber-Jenny (Pirate Jenny) (1928)
Αναγν. Κωδικοσ:
aga_tape_T347_07
Ημερομηνία:
3 Ιουνίου 1986
ΔΙΑΡΚΕΙΑ:
04’35”
ΤΟΠΟΣ:
Αίθουσα 3
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ:
Kurt Weill, Bertolt Brecht
ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Έλλη Πασπαλά (τραγούδι), Γιώργος Κουρουπός (πιάνο)
ΓΛΩΣΣΑ:
Ελληνικά
ΑΔΕΙΑ:
cc
ΤΥΠΟΣ ΠΡΩΤΟΤ. ΑΡΧΕΙΟΥ:
ΤΑΡΕ
ΘΕΣΗ ΠΡΩΤΟΤ. ΑΡΧΕΙΟΥ:
Εργαστήριο ΘΕΚΙΜΣ
ΤΥΠΟΣ:
Εκδήλωση
Σχόλια Το Lied von der Moldau από τον κύκλο τραγουδιών 12 Lieder aus Schweyk im zweiten Weltkrieg που συνετέθη το 1942 – 1943 από το Hanns Eisler (1898 – 1962) (πηγή – επίσκεψη 28-5-2023: https://data.bnf.fr/en/13893616/hanns_eisler/), το Seeräuber-Jenny από την όπερα της δεκάρας (πηγή – επίσκεψη 28-5-2023: https://data.bnf.fr/en/13920876/kurt_weill_die_dreigroschenoper/) και το Alabama song από την έργο Mahagonny-Songspiel (Little Mahagonny) (πηγή – επίσκεψη 28-5-2023: https://data.bnf.fr/en/13920884/kurt_weill_mahagonny/.Μεταφρασμένο στα Αγγλικά από την Elisabeth Hauptmann. Μεταξύ άλλων επανεκτελέσεων έχει επίσης ηχογραφηθεί το 1967 στο δίσκο The Doors του ομώνυμου συγκροτήματος (https://www.discogs.com/master/45347) καθώς και ως single από το David Bowie το 1980. (https://www.discogs.com/master/50774)) του Kurt Weill (1900 – 1950) (πηγή: https://data.bnf.fr/en/13901071/kurt_weill/), χαρακτηρίζονται από έντονη εκφραστικότητα και ρυθμικά σχήματα καθώς κι από έντονες εναλλαγές στο ρυθμό και στην ιδιότυπη αρμονία. Οι μελωδίες ωστόσο είναι αρκετά εύληπτες καθώς αντλούν στοιχεία από τη μουσική cabaret και τη λαϊκή μουσική της εποχής με παροδική χρήση απαγγελίας. Και οι δύο συνθέτες ανήκουν στη μουσική πρωτοπορία της εποχής που αποστασιοποιείται σταδιακά από το παρελθόν, ενώ η θεματολογία των τραγουδιών σε κείμενο του Bertolt Brecht έχει έντονη πολιτική χροιά.
Απομαγνητοφώνηση Έλλη Πασπαλά: «Δύο τραγούδια του Kurt Weill. Οι στίχοι είναι πάλι του Bertolt Brecht. Το τραγούδι λέγεται ο πειρατής Τζένη, το όνειρο της λαντζέρισας. Κύριοι, με βλέπετε εδώ να πλένω ποτήρια με τα κουρέλια σ’ αυτό το άθλιο ξενοδοχείο. Αλλά δεν ξέρετε με ποια μιλάτε. Εγώ θα γελάω όμως, κι ένα καράβι με οκτώ κατάρτια και πενήντα κανόνια θα μπει στο λιμάνι. Εσείς τότε δε θα γελάτε. Οι τοίχοι θα γκρεμιστούν. Μόνο αυτό το σαράβαλο θα μείνει. Και θα ρωτάν: ποιος μένει εκεί; Και θα δούνε εμένα. Και το καράβι με οκτώ κατάρτια και πενήντα κανόνια θα πυροβολήσει την πόλη. Και το μεσημέρι εκατό θα βγούνε στη στεριά και τους πιάνουν όλους και τους φέρνουνε σε μένα. Και με ρωτάν: ποιοι θα σκοτωθούν; Και στη σιωπή θα μ’ ακούσετε να λέω: όλοι. Κι όταν πέφτει το κάθε κεφάλι θα λέω: χοπ! Και το καράβι με οκτώ κατάρτια και πενήντα κανόνια θα χαθεί μαζί μ’ εμένα.»
